मनहीं मन महेसु मुसुकाहीं। हरि के बिंग्य बचन नहिं जाहीं॥manahim mana mahesu musukahim| hari ke bingya bachana nahim jahim||
श्रीगणेशायनमः | Shri Ganeshay Namah
श्रीजानकीवल्लभो विजयते | Shri JanakiVallabho Vijayte
श्रीरामचरितमानस | Shri RamCharitManas
प्रथम सोपान | Descent First
श्री बालकाण्ड | Shri Bal-Kanda
चौपाई (92.2) | Caupāī (92.2)
मनहीं मन महेसु मुसुकाहीं। हरि के बिंग्य बचन नहिं जाहीं॥
अति प्रिय बचन सुनत प्रिय केरे। भृंगिहि प्रेरि सकल गन टेरे॥2॥
भावार्थ:
महादेवजी (यह देखकर) मन-ही-मन मुस्कुराते हैं कि विष्णु भगवान के व्यंग्य-वचन (दिल्लगी) नहीं छूटते! अपने प्यारे (विष्णु भगवान) के इन अति प्रिय वचनों को सुनकर शिवजी ने भी भृंगी को भेजकर अपने सब गणों को बुलवा लिया॥2॥
English:
manahim mana mahesu musukahim| hari ke bingya bachana nahim jahim||
ati priya bachana sunata priya kere| bhringihi preri sakala gana tere||2||
IAST:
manahīṃ mana mahēsu musukāhīṃ. hari kē biṃgya bacana nahiṃ jāhīṃ..
ati priya bacana sunata priya kērē. bhṛṃgihi prēri sakala gana ṭērē..
Meaning:
The great Lord Siva laughed in His sleeves and noticed that Sri Hari’s humour never failed. As soon as He heard these most pleasing remarks of His beloved friend, He sent Bhrngi to call all His attendants.